Eski Türk toplumlarında aile büyük önem taşırdı. Tek eşli evlilik temeline dayanan ailelerde kadın ile erkek arasında eşitlik vardı. Türklerin İslam dinini benimsemesinden sonra, ailenin yapısı bu dinin etkisiyle değişti. Bu ailede erkek, mutlak egemenlik ve dört kadınla evlenebilme hakkı kazandı. Bu gelenek Cumhuriyet dönemine kadar sürdü. 1926'da kabul edilen Türk Medeni Kanunu, çok eşliliğe son verip tek eşli evliliğe dayanan aile yapısını yasalaştırdı.

Genel olarak bütün dinlerin, evliliğe önem verdikleri ve aileyi korudukları görülür. Bütün dinler, insanların huzur içinde yaşamalarını ve sağlıklı nesiller yetiştirmelerini hedeflemiştir. Aile, bireyin temel ihtiyaçlarının karşılandığısıcak bir yuva olarak görülmüştür. Örneğin Yahudilikte evlilik, kutsal bir birliktelik olarak görülmekte ve buna son derece önem verilmektedir. Yahudilikte evlenme, dinî bir hükümdür ve nikâh Sinagogda kıyılır. On emirde de yasak olan zina, evliliğe zarar verici davranışlar arasında yer alır.

Hristiyanlıkta evlilik, Hz. İsa ve kilise birliğinin sembolü olarak görülmektedir. Hristiyanlara göre iki insan Tanrıhuzu-runda evlendiklerinde Tanrı’nın nazarında onların bir tek var-lık olduklarıkabul edilmektedir.
Evlilik, Hristiyanlarca dinî bir kurum sayılıp teşvik edilmiştir.

İslam dini evliliğe önem vermiş ve aile hayatını korumayı istemiştir. Kur’an’da evliliği teşvik eden, ailenin kurulmasını ve korunmasını öğütleyen birçok ayet vardır. Bunlardan birinde şöyle buyrulmuştur: “...Aranızdaki evlilik çağına gelmiş olanları evlendirin...”Peygamberimiz de evliliğin önemini şu şekilde dile getirmiştir: “Gençler! Ailesini geçindirebilecek olanlarınız hemen evlensin. Çünkü evlenmek gözü haramdan daha fazla sakındırır. Nefsi daha fazla korur.”Kur’an’da ve sünnette evlilik çağına gelen kişilerin evlenmesi teşvik edilirken diğer yandan evlilik dışı ilişkiler, “Zinaya yaklaşmayın. Çünkü o, bir hayâsızlıktır ve çok
kötü bir yoldur.”ayetiyle yasaklanmıştır.