Aile, anne, baba ve çocuklardan oluşan en küçük insan topluluğudur. En ilkel toplumlardan en gelişmişine kadar bütün toplumlarda aileye rastlamak mümkündür. Buna göre aile, toplumun çekirdeği ve en temel birimidir. İnsan, toplu olarak yaşamak zorunda olan bir varlıktır. Bir kimsenin yaşamını yalnız başına devam ettirilebilmesi ve mutlu olabilmesi çok zordur. Bu yüzden insan için ailenin ve toplumun önemi büyüktür.

İnsanlık Hz. Adem’den bu tarafa aile kurarak çoğalmış ve toplumlar halinde yaşamıştır. Çünkü aile içerisinde toplu halde yaşamak, insan tabiatının bir gereğidir. Kur’an- Kerim’de şöyle buyurulmuştur;

“Kendileriyle dostluk ve yakınlık kurmanız için kendi cinsinizden eşler (hanımlar) yarattı. Aranızda sevgi ve merhamet icad etti.” (Rum 21)

Evlenerek aile oluşturmanın çeşitli neden ve amaçları vardır. Evlenme, insan soyunun devam etmesinin tek yoludur. Evlenme olmadan insanların meşru bir şekilde soyunun devam etmesi mümkün değildir. Doğan çocukların uzun süre bakıma muhtaç olmaları ailenin kurulmasını zorunlu kılmaktadır.

Dinimiz aileyi kutsal bir kurum olarak görür. Aile topumun temel taşıdır. Sağlam ve düzenli ailelere sahip olan toplumların da güçlü olduğu her devirde görülmüştür. Aile yaşamı bozuk olan toplumlar ise er geç çöker ve yok olurlar.

Aile bir okuldur. Çocuklar, ilk ve en önemli bilgilerini önce bu okuldan alırlar. Orada terbiye edilir ve manevi değerlerini orada tanırlar. Aile sevgi kaynağıdır. İnsan sevginin engin hazzını ilk önce orada tadar, saygıyı orada görürler. Doğruluk, şefkat ve merhamet gibi yüce duyguları orada kazanırlar. Dinine, devletine vatan ve milletine bağlılığını, Allah’a ve O’nun yarattıklarına karşı görevlerini insan ilk önce aile çevresinde öğrenir.